donderdag 15 september 2011

ALS DE AARTSBISSCHOP KOMT...

Vrijdag 16 september begint Aartsbisschop André-Jozef Léonard aan een tiendaagse pastorale reis in de dekenij Diest. Het wordt een zwaar programma. Met tal van bezoeken en ontmoetingen, vieringen en feestelijke momenten.
Er is hard gewerkt aan de voorbereiding. En we hebben er goede moed op.
We hopen dat de Aartsbisschop vele mensen uit de Demerstreek kan ontmoeten en dat hij mannen en vrouwen kan leren kennen die met hart en ziel werken aan een wereld waar , over alle verschillen heen, respect en warmte woont.
Sommige mensen laten mij weten dat ze niet zitten te wachten op de komst van de Aartsbisschop. En daar zijn ook mensen bij die zich al jaren geven aan de Kerk.
En toch geloven we dat dit bezoek zinvol is. En een uitgelezen kans.
We willen aan de aartsbisschop warme plekken van zorg en welzijn laten zien. Niet de smalle kerk if de kerk op haar smalst. Maar ook de wereld rondom ons. We zijn geen eiland dat je niet kan bereiken.
Maar als we naar de school van Bremberg gaan willen aan Mgr. Leonard laten zien hoe hier zichtbaar wordt wat Jezus ooit zei : "Laat de kinderen tot bij mij komen". De Bremberg is een school voor kinderen met een handicap. Kinderen met het syndroom van Dawn. En kinderen met een vorm van autisme. De Bremberg is geen school voor alleen maar katholieke en gezagsgetrouwe gelovigen. Iedereen is er welkom. Maar we zijn er zeker van dat onze bisschop op bezoek zal voelen wat hier leeft aan schoonheid en tederheid in het rusteloos zoeken om bruggen te bouwen en om deze kinderen en hun ouders te waarderen.

Op het wapenschild van Aartsbisschop Léonard staat de brug van Jambes. Jambes was zijn geboortedorp. Maar een brug slaan tussen de wereld van de aartsbisschop en de wereld van de mensen, soms een land van tegenstellingen en controversen is de uitdaging van deze tien dagen van intens bezoek.
Met vele eucharistievieringen. Soms in de basiliek van Scherpenheuvel of de statige abdijkerk van Averbode. Dan is een kleine dorpskerk van Molenbeek of Messelbroek of het geboortehuis van de Heilige Johannes Berchmans. Of op de Roeselberg, temidden van de Hagelandse wijngaarden.
Met gedachtewisselingen met leden  van Kerkraden of met burgemeesters en schepenen, met de vele vrijwilligers in de parochies. Hij zal horen hoe mensen zich inzetten voor armen en allochtonen en in een rustoord zal hij oude en zieke mensen zalven.
We kijken uit naar de ontmoeting met jongeren in het Sint-Jan Berchmanscollege. Dat is trouwens een aartsbisschoppelijke school.
Hij gaat een avond mee zingen in voorbereiding van de Advent...
Er is nog veel meer.
Maar daar is ook de bourgondische kant van de kerk in het Hageland.  Soms eet hij bij de zusters of bij de paters. Of op een pastorij. Maar ook gaat hij tussen de leerlingen van de Bremberg aan tafel.Of bij de residenten van home Martine Van Camp en in Deurne op het mosselfeest van de Harmonie Sint Isidorus in Deurne....
Zo'n bezoek wil een brug leggen tussen kerk en wereld, tussen de bisschop en zijn volk.
We gaan er voor.
Het is geen poging om het imago van de Aartsbisschop op te poetsen. En ik heb een vermoeden dat een kloof zal blijven tussen velen en die ene bisschop. De tien dagen in Diest en de Demerstreek zal geen antwoord geven op vele vragen over de toekomst van de kerk of ethische problemen.
En ook geen uitsluitsel geven hoe het verder moet met de kerk.
Maar we hopen dat de bisschop komt met een open hart en een open oog, met een luisterend oord en met milde hartelijkheid. De dingen die hij hier hoort heeft hij waarschijnlijk al elders gehoord.

Ik durf ook hopen en verwachten dat vele mensen uit deze streek willen luisteren naar zijn verhaal en zijn dromen. Naar zijn liefde voor Christus en de mensen.

Zijn spreuk is "Kom, Heer, kom.".
Kom bisschop kom. Als een bruggenbouwer en een herder.
Ik kan u verzekeren dat alle schapen niet even volgzaam zullen zijn. Dat sommigen u dat ook zullen zeggen.
Maar kom als de goede herder...
Dan zullen we na deze tien dagen misschien verrast zijn van elkaar.
En de verschillen zullen blijven. Maar tegelijkertijd zullen we hopelijk van elkaar weten dat de Kerk in het Avondland - nu in volle storm - wil overleven. De kerk en de pastor bonus zoals Ernest Claes die beschreef, komt nooit terug. Pastoor Munte is voorbij. Maar voor een nieuwe tijd willen we met open geest zoeken naar een antwoord op de vragen van vele tijdgenoten. Een brug tussen Traditie en toekomst. Ik durf hopen dat onze Aartsbisschop op die brug durft lopen. En dat wij dat ook durven. Misschien komen we mekaar ergens tegen. Of wie weet komen we dan samen Christus tegen.
Deze tien dagen moet onze koudwatervrees voor de kolkende wereldstroom onder ons overwinnen. Maar wie zich op de brug waagt kan naar de overkant. En dat geldt voor bisschop en voor het volk.

Wees welkom aartsbisschop. Kom volk van God onderweg.

3 opmerkingen:

  1. Het worden zeker gezegende dagen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bidden we om zegen voor onze Wereldkerk,en voor onze aartsbisscop.

    De Zeven-daagse-Adventisten noemen zich de nieuwe Wereldkerk,ze misleiden de mensen door folters uit te hangen;'Advent-leren bidden'dit is zo misleidend,zij zijn vanuit Amerika,Nederland--enz reeds over de wereld verpreid,zelfs in Kuringen-Hasselt huren ze een zaal om hier een'kerk' te stichten,ze bouwen door onze Moederkerk ; duivels te benoemen,en af te breken met sterke bijbelse teksten.Hoe kan men hier 'buiten gebed'als katholiek tegen in gaan ?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Beste,

    Defensio Fidei (www.defensiofidei.com) wou u laten weten dat er in de komende dagen een reeks interessante artikelen zullen verschijnen op website die een antwoord geven op het anti-katholieke “Manifest: Gelovigen nemen het woord” (http://www.gelovigen-nemen-het-woord.be/manifest/). Deze petitie–zoals u wellicht weet- verscheen een tweetal weken geleden in Vlaanderen en werd intussen ondertekend door vele priesters en gelovigen.

    BeantwoordenVerwijderen